Styl turbosłowiańskiego „mistrza”. Urojenia Pawła Szydłowskiego

Tym razem na warsztat wzięliśmy metody badawcze Pawła Szydłowskiego, „ojca duchowego” wielu fanatyków fantazmatu Wielkiej Lechii, z samym Januszem Bieszkiem na czele. Z pośród wielu materiałów, wybrałem wywiad z Panem Szydłowskim, opublikowanym w serwisie „PorozmawiajmyTV”, udostępnionym w portalu YouTube w dniu 22 kwietnia 2015 r. Aby przejść do wywiadu kliknij TUTAJ

Zaczynamy:

6.25–7.21 Widzisz, ja mam takie podejście, że jestem ateistą, ale wierzę Biblii […] są cywilizacje wedyjskie, które nas stworzyły na nasze podobieństwo i oni dostarczyli nam wszystkie święte książki religijne […] Wedy, Kabałę, Biblię, Stary i Nowy Testament. Z mojego doświadczenia zacząłem traktować to na poważnie, […] zawsze, kiedy ściśle trzymam się biblii, to nie mam pomyłki.

Niedorzeczne. Co Pan Szydłowski ma na myśli mówiąc o swoim doświadczeniu? Czy chodzi o rodzaj objawienia, wizji, a może powołania, czy też odnosi się do czysto fizycznych i ludzkich doświadczeń, a pozbawionych elementu duchowości? Co to znaczy, że „nie ma pomyłki”? W czym nie ma pomyłki? W obliczeniach? Identyfikacjach dziejów ludów? Czy wszystkie informacje, które są zawarte w tych wszystkich tekstach mają charakter zdań bazowych i niosą swoim znaczeniem prawdę absolutną? Oczywiście, że nie. Bardziej szokujący jest początek wypowiedzi, w której autor stwierdza, że jest ateistą. Przecież ateizm zakłada odrzucenie wiary w istnienie Boga, sił nadprzyrodzonych, a zatem i objawienie wiary poprzez święte teksty. W jaki więc sposób Szydłowski, zadeklarowany ateista, może traktować Biblię księgą objawioną i nie wierzyć w Boga, którego przez Pismo Święte poznajemy? Jest to sprzeczność sama w sobie.

Ktoś może jednak powiedzieć, że nie każdy musi być osobą wierzącą w Boga i jednocześnie badać święte księgi. Zgoda, tylko zazwyczaj ludzie Ci odwołują się w swoich dociekaniach naukowych do innych źródeł opisujących badany okres, przytaczają i analizują ustalenia naukowców z różnych gałęzi wiedzy. Dla Pana Szydłowskiego podstawowym źródłem do poznania historii fantazmatu Wielkiej Lechii jest… Biblia. Bo nie ma tam pomyłek. W głowie się nie mieści, że można coś takiego powiedzieć i nie być wyśmianym! Jest to irracjonalne i pozbawione elementarnej wiedzy z zakresu badań historycznych czy nauk teologicznych z biblistyką włącznie. Strach się bać, co będzie mówił dalej.

57.20–58.11 Ja historią polski zajmuje się od niedawna. Po prostu wbili nam specjaliści, kłamią w żywe oczy, że nie ma spisanej [polskiej – przyp. red.] historii przedkatolickiej, może jakieś strona, dwie, […], a ja zrobiłem już prawie 40 filmów o tym i dalej czytam jakieś kroniki […] o Lechii wyczytałem u Wedy, wyczytałem u Persów […] sprawdziłem później Kadłubka i kurwa tu jest Lechia!

Na sam początek dobrze byłoby, gdyby Paweł Szydłowski przedstawił się, kim jest. Po tym, co mówi i jakim językiem się posługuje, bliżej mu do rynsztoku niż do popularyzowania wiedzy historycznej. Podobnie jak u J. Bieszka pojawia się argument, że to „zakłamanie”, „wbili nam specjaliści, że nie ma spisanej polskiej historii przedkatolickiej”. W szkolnych podręcznikach historii, jak również w programie nauczania są elementy dziejów polski plemiennej. Ci „specjaliści” w szkołach czy na uniwersytetach nie mają po prostu miejsca na wielogodzinne omawianie wszystkich źródeł tyczących się początków Polski i przedchrześcijańskiej historii.

Nauczyciele opierają się zazwyczaj tylko na pewnych obrazach, schematach-kluczach. Warto, aby niedouczony Paweł Szydłowski zapoznał się z wykładem akademickim Profesora Jerzego Wyrozumskiego „Historia Polski do 1505 r.” (wiele wydań, ostatnie Kraków 1989). Skrypt ten, doczekał się druku i traktowany był przez lata jako podręcznik w szkołach średnich i wyższych (nawet dzisiaj studenci przygotowują się z niego na zajęcia). To nie jest tak, że utarte schematy są złe i świadczą o jakimś podprogowym przekazie. Są pewne dogmaty i przekonania, które poprzez badania wielu pokoleń historyków i archeologów uznaje się za pewnik, który po prostu nie podlega dyskusji, albo podlega bardzo rzadko.

Miejsce na dyskusję jest w towarzystwach naukowych, gdzie pracownicy naukowi lub doktoranci przedstawiają swoje badania i punkt widzenia na dane źródła.

Ludzie pokroju Pana Szydłowskiego chcieliby, aby serwis YouTube zastąpił szkoły, uniwersytety oraz towarzystwa naukowe. Samych zaś informacji o ziemiach polskich sprzed chrztu mamy całkiem sporo. Są to źródła obce, których jest kilka oraz liczne artefakty archeologiczne. W jakim celu mam je wymieniać, skoro i tak wszystko kwestionuje niedouczony człowiek z kabla sieciowego?

Co do źródeł perskich – mam rozumieć, że Pan Szydłowski zna doskonale język farsi, staroperski i pahlawi, skoro jest w stanie wysnuwać takie odważne teorie. A krytyka tych kronik? Odpowiedzi niestety brak.

58.30–59.51 Nazwa Polan to… niektórzy mówią, ale ci późniejsi, że od Pola, ale najwcześniejsi […] Kadłubek i […] Boguchwał, podobnie [jak] Czesi, Duńczycy piszą, że pochodzi od nieba gwiazdy polarnej […] chodziło też o to, że mieli niebieską krew […] i byli to pasterze […].

Autor tej wypowiedzi czyta stare, XIX-wieczne prace. Zaiste, zacny warsztat badawczy. Nie przejmuje się, że Polanie nie istnieli, bo nie ma ich w źródłach dotyczących polski plemiennej. Zwłaszcza, że nazwę tego plemienia utrwalono w czasach minionego systemu, by wyjaśnić, skąd pochodzi nazwa Polska. Plemię „Polanie” nie występuje w żadnym znanym nam dziele pisanym tyczącym się ziem polskich okresu plemiennego. Nad kwestią zaistnienia w źródłach nazwy Polska (Polonia, Polania i inne znane rekcje), zastanawiał się w roku 2008 jeden z wybitniejszych i sławniejszych polskich archeologów, Przemysław Urbańczyk, w swojej pracy „Trudne początki Polski” (Wrocław 2008).

1.00.18–1.02.41 Ale to był chrzest katolicki, to nie był chrześcijański, [...] Lechici czy Wandalowie, tak jak historia Izraela pokazuje, byli to równi sobie Ariowe […] Mieszko I był kapłanem, on był więcej niż królem, bo Lechici mieli swoich królów – miast, rejonów – tak jak w imperium rzymskim, tylko nie było tego pomazańca bożego. On jako kapłan władzę miał tylko poprzez poślubienie królowych […] a świecki ksiądz, czyli książę, dzięki poślubieniu królowej, władał państwem […] tak było u druidów w Wielkiej Brytanii [..]czy u Wikingów[…].

Pan Szydłowski myli wszystko! Zastanawiam się, czy w ogóle kontynuować mój komentarz. Po tym fragmencie można spaść z krzesła! On nie wie, o czym mówi, i co jest, po czym. I to już bez cudzysłowu. Myli pojęcia, sztucznie je rozdziela by dopasować wszystko do swoich bredni. Bo nie są to poglądy historiograficzne.

Tak na marginesie. Nie chcę niczego insynuować, ale sposób wypowiedzi Pana Szydłowskiego na tym nagraniu, może wskazywać na poważne zaburzenia psychiczne. A sam materiał powinien obejrzeć również biegły psychiatra. Odrzucenie wszystkiego, co możliwe, w tym autorytetów i prac naukowych, jest chorobą, a nie logicznym skonstruowaniem poglądów na błędnych założeniach czy błędnej tezie (jak w przypadku J. Bieszka). Pomimo, że ten człowiek przebywa od wielu lat w Kanadzie, nie usprawiedliwia to jego składni językowej, która jest fatalna. W swoich wypowiedziach gubi myśl, zbacza z tematu. Jego postać „wierci się” czy trzęsą mu się ręce. Wszystkie wymienione przywary kompletnie zaburzają zrozumienie sensu wywodu Pana Szydłowskiego. Wypowiedzi tego człowieka są urojeniami (bo inaczej nie da się ich nazwać), które polegają na zakłamywaniu historii i dogmatyki kościoła.

1.08.14–1.08.33 Jak jesteś oświecony i tak się zastanowisz: o kurwa! Żydzi? ... a co Ci Żydzi? Jeżeli wiesz, na przykład, że Chrobry i Mieszko, i wszyscy twoi przodkowie – Piast – że to byli żydzi, no ale to oczywiście wstyd, oni tego bandyty Jahwe nie czcili, oni czcili kosmos!

Nie dość, że Pan Szydłowski ma urojenia i jest perfidnym kłamcą, to na dodatek jest zwykłym chamem! Tacy prymitywni ludzie, nigdy nie będą mieli wstępu do poważnej i rzetelnej nauki.

1.18.25–1.19.01 Ja to w ogóle wiesz..., z bardzo katolickiej rodziny pochodzę. Wujo ksiądz, mój tata był w seminarium [...] Poszedł do seminarium, chłopak ze wsi był i wiesz, chciał studiować tutaj ten [...], ale jak zobaczył, co tam się w nocy dzieje, jak się chłopaki bzykają i później jeszcze go jakiś przełożony złapał za jajka, jak tym pierdolnął... (śmiech), to stał się z kolei komunistą [...].

Nie mam pojęcia, czy przytoczone fakty z życia rodziny Pana Szydłowskiego rzeczywiście miały miejsce. Nie będę z tym polemizował. Zresztą, co to ma wspólnego z fantazmatem Wielkiej Lechii?! Popadanie ze skrajności w skrajność jest oznaką choroby psychicznej.

2.12.46–2.13.15 Takie jest zamieszanie, jak uświadomisz sobie wszystkie te paradoksy [...] jak mam nie szanować żydów, jak oni byli moimi przodkami! Wtedy, kiedy wiesz... Lechia! Lechia, z której jestem dumny, właśnie nam, kurwa, ten katolicyzm wymazał [...].

Troglodyta (bo innego opisującego omawianą postać, a nie wulgarnego określenia nie można już użyć) Pan Szydłowski po raz kolejny forsuje swoje urojenia. Co on ma z tymi Żydami? Przecież Żydzi, to nasi starsi bracia w wierze. Nawet, jeśli do czasu „Vaticanum Secundum”, podczas Liturgii Wielkiego Piątku celebrans odśpiewywał „Módlmy się za perfidnych żydów”. Katolicyzm nic nie wymazał, bo nie było żadnej Lechii. Gdyby nie Kościół Katolicki, można przypuszczać, że plemiona polskie czekałby podobny los, co Wieletów i Połabian w XII wieku, którzy nie oparli się naporowi marchii Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.

2.13.44 – 2.14.55 Jezus […] nie jest Chrystusem [...] On w Biblii nazywany jest Jezusem zwanym Chrystusem, [czyli] Jezus zwany słońce. Przecież on nie świecił! Ale połączenie Chrystusa ze słońcem, było tak długo, że nawet Sienkiewicz w czasie rozbiorów, a więc całkiem niedawno tak? Ludzie to jeszcze wtedy rozumieli [...] On opisuje, że przed Grunwaldem Maćko z Bogdańca ze Zbyszkiem poszli złożyć hołd, pokłonić się nie Jezusowi, tylko słońcu [...] i mają tu wszystko, kim był Jezus [Szydłowski wymachuje Pismem Świętym], jakie numery odstawiał, jakie tam kurwy z nim były [...] przecież ta Maria Magdalena była przecież prostytutką.

Eh… Sposób wyrażania myśli pokazuje, jaki z niego niebywały prostak. Mam następującą refleksję. Myślę, że on nawet źródeł nie czyta, co najwyżej przegląda, bo osoba czytająca źródła, nie popełniłaby takich błędów. Chcąc nie chcąc, wzrokowo zostaje coś w głowie. Resztę pozostawiam bez komentarza.

2.18.08 – 2.22.32 Mówią, że ooo! Kazimierz Wielki zbudował Polską murowaną, ceglaną zostawił, ale była drewniana. Ale jak to zrobił! On z całej Europy [...] pościągał żydów [...], a z katolikami nie mogłeś sobie dać rady, bo Jezus powiedział, że to grzech oddawać długi. [...] Żeby mieć pieniądz [...] ściągając żydów, ściągnął kasę, jak masz kasę, [to] zaczynasz ten... powstawać banki! [...]. Za pieniądze zbudował Polskę murowaną. Po za tym [..] on [Kazimierz Wielki] lubił czyste dziewczyny, dlatego kochał się w żydówkach! […] Jezus zabronił się myć [...], bo ważne żeby mieć ducha czystego [...].

Pan Szydłowski miesza odrobinę prawdy z całą masą swoich urojeń. W Polsce banki w XIV w.? Zgodzę się, że kantory w Niderlandach i we Włoszech. Ale, że w Polsce!? Tenże prymityw zza oceanu cytuje również sławną legendę o żydówce Esterze. Wszystko wskazuje, że została wymyślona przez Jana Długosza. Zresztą do tej legendy, prawa rości sobie połowa (przesada, dokładnie to kilkanaście) miast w Polsce (ponoć Estera miała pochodzić właśnie z ich miasta), wraz z wyśmiewanym w Internecie Radomiem.

Zaczadzony pseudoscholastyką umysł Szydłowskiego nie potrafi już tego przyjąć do wiadomości. Smutne, że człowiek może się tak ośmieszać, zamiast podjąć leczenie. Szkoda gadać, psuć klawiatury, marnować zasobów Internetu i kłopotać tuzów intelektu.

Z ponad 2-godzinnego wywiadu wybraliśmy jedynie cząstkę wypowiedzi Pana Szydłowskiego. Ten człowiek jest zdolny powiedzieć absolutnie wszystko. Gdyby okazało się, że na Marsie odkryto ruiny jakieś cywilizacji, Szydłowski stwierdziłby, że to pozostałości lechickich budowli.

Swoją wiedzę przekazuje w prostacki sposób. Z jego toku rozumowania wynika, że Polacy byli od zawsze i wszędzie. A każdy człowiek na świecie ma pradziadów z Polski.

Wypowiedzi Pana Szydłowskiego są szczególnie szkodliwe dla potencjalnych odbiorców. Wszelkie środowiska propagujące fantazmat Wielkiej Lechii powinni natychmiast odciąć się od działalności Pana Szydłowskiego, gdyż tylko pogrąża domniemaną zasadność ich argumentów w dyskusji.

Nawet Janusz Bieszk przy Pawle Szydłowskim wygląda jak poważny badacz. Ten pierwszy przynajmniej coś czytał, marnie, bo marnie, ale jednak. Drugi z kolei jest lechickim błaznem z urojeniami.

Na samym końcu kilka słów wyjaśnienia. Wulgaryzmy, które padają w tekście są wiernie zaczerpnięte z wypowiedzi zawartych na nagraniu z wywiadem Pana Szydłowskiego w serwisie „PorozmawiajmyTV”. Wszelkie epitety, choć są to stwierdzenia dosadne i dość kulturalne, jakie użyliśmy wobec Pawła Szydłowskiego, nie mają na celu obrazy jego czci. Są tylko i wyłącznie elementem charakterystyki stylu i jakości jego wypowiedzi.

Na sam koniec polecamy dobrą książkę, z którą warto się zapoznać. Będzie to stały punkt naszych wpisów. Dla zainteresowanych oraz chętnych do pogłębiania swej wiedzy na temat średniowiecznych dziejów państwa polskiego polecamy skrypt akademicki Jerzego Wyrozumskiego zawarty w pracy „Historia Polski do 1505” (wiele wydań, ostatnie Kraków 1989). Pozycja ta była wielokrotnie wznawiana i nie trudno ją znaleźć, nawet w mniejszych bibliotekach czy w popularnym serwisie aukcyjnym za stosunkowo niewielkie kwoty. W kwestii początków państwowości polskiej, do wymienionych już na łamach tego bloga prac Gerarda Labudy i Henryka Łowmiańskiego dołączamy książkę Przemysława Urbańczyka „Trudne początki Polski” (Wrocław 2008).

Acolitus et Doctore